Donald Tusk, de Pool die niet mocht praten
Nu zwaait hij af, en gaat het mondje van bla bla bla. Maar ja, over voldongen feiten.
Natuurlijk, het is vooral allemaal de schuld van Orbán en de Poolse PiS-partij, met hun "onacceptabele" (zijn woorden) uitspraken over migratie. Maar nu "Opperbureaucraat" (wederom zijn woorden) Donald Tusk afzwaait als EU-voorzitter, komt er ook toch ook die kritiek op Mutti, die onvermijdelijk zou moeten heten maar toch altijd zwijgend tussen servet en tafellaken van het Europese bestuur bleef liggen, enerzijds gedomineerd door populistisch-puberale schreeuwers en anderzijds hardnekkig door de zelfverklaarde wijze volwassenen verzwegen om de Europese dinertafels niet ongezelliger te maken. "Grensbewaking", "islamprobleem" en "onze cultuur" zijn immers onfrisse termen, die rieken naar nationalisme, en als iets naar nationalisme riekt, kun je er donder op zeggen dat de treinen weer oostwaarts gaan rijden. En dus modderde men maar door, en zegt Donald Tusk nu dat zijn ceremoniële eretiteltje hem op de tanden bijtend in de coulissen van het politieke podium liet staan. U mag zelf kiezen of u dat wilt geloven, maar Tusk vindt het zelf in ieder geval "onbeschaamd, hoe politici liegen".